Three

Olivier otworzył mi drzwi i zaprowadził do domu. Gdy weszłam do zaparło mi dech w piersiach. Znajdowałam się w przestronnym holu, z którego widać było ogromny salon. Na ścianie wisiał ogromny, plazmowy telewizor, który dawał temu wnętrzu nutkę nowoczesności. Były również dwie skórzane kanapy, a w oddali umieszczony został długi stół z krzesłami. Odwróciłam się w stronę Olivera, który się do mnie uśmiechał.

- I.co podoba się? - zapytał biorąc moje walizki z wejścia i kierując się ku schodom.

- Ładnie tu. - uśmiechnęłam się.

- No to chodź księżniczko. Zabiorę cię do twojego pokoju!

- Ok!- przytaknęłam i pokierowałam się za chłopakiem schodami. Po chwili otworzył ogromne drzwi i ukazało mi się ogromne wnętrze, w odcieniu błękitu. Na jednej z ścian była tapeta z zabytkami świata. Było również biurko, dwuosobowe łóżko, kolejne dwoje drzwi, ogromna komoda i szafa. Postanowiłam sprawdzić dokąd prowadzą drzwi. Jak się okazało po chwili była to łazienka i garderoba.

- No to się rozpakuj i zejdź na dół- powiedział Oliver ustawiając walizki przy szafie i wychodząc. Na jego słowa tylko przytaknęłam i wzięłam się za rozpakowywanie. Po około dwóch godzinach, gdy kończyłam układanie, nagle ktoś wpadł do mojego pokoju.

 - Hej, jestem Elen!  Jesteśmy w pewnym sensie siostrami! - zaczęła gadać jak psychicznie chora.

- Hej jestem Liliana. - przywitałam się. - jak to jesteśmy siostrami?

- Twój tata, to też mój tata!- wyjaśniła blondynka. Teraz dopiero zaczęłam się jej przyglądać. Miała długie, blond włosy, pełne usta i ogóle była w miarę ładna.

- Acha?  Tata nie mówił, że ma inn dzieci.

- No to pewnie zapomniał, bo ma tyle pracy... - a no właśnie zapomniałabym, miałam ciebie zawołać na kolację. Poznasz moja mamę.

- Ok! - przytaknęłam i ruszyłam za blondynką do kuchni. Po całym domu roznosił się cudowny zapach. Od razu poczułam się głośna. Gdy znałam się w kuchni, zauważyłam niewysoką kobietę, która kroiła warzywa. Kiedy uslyszała kroki odwróciła się i do mnie podeszła:

- Witaj Liliana! Jestem Alice.  Miło mi, że mogę cię w końcu poznać.

- Dzień dobry proszę pani!

- Jaką pani!? Mów mi Alice lub ciociu.- uśmiechnęła się promiennie. Odwzajemniłam i wraz z Elen usiadłam przy stole. 

- Mam nadzieję, że lubisz zapiekankę i że ci zasmakuje.

- Szczerze mówiąc kocham zapiekanki! - powiedziałam patrząc, jak kobieta nakłada mi na talerz potrawę. Po spróbowaniu stwierdziłam, że kobieta ma talent do gotowania. Po kolacji poszłyśmy oglądać telewizję. W między czasie przyjechał tata. Potem poszłam się wykąpać i spać...

Hej ! Przepraszam za tak długą nieobecność, ale byłam w szpitalu, a na dodatek miała bardzo dużo konkursów i nauki. 

W końcu go napisałam. Mam nadzieję, że się spodoba!

CZYTASZ=KOMENTUJESZ!